بانیِ بنای توحید و یگانه پرستی، حضرت ابراهیم خلیل الرّحمان علیه السلام در معرفی پروردگار جهانیان می فرماید:
الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ1 آن کس که مرا آفریده و همو راهنماییم مىکند
وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ2 و آن کس که او به من خوراک مىدهد و سیرابم مىگرداند
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ3 و چون بیمار شوم او مرا درمان مىبخشد
وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ4 و آن کس که مرا مىمیراند و سپس زندهام مىگرداند
وَالَّذِی أَطْمَعُ أَن یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ5 و آن کس که امید دارم روز پاداش، گناهم را بر من ببخشاید
حضرت ابراهیم علیه السلام در نهایت ادب، خلقت، هدایت، مرگ و حیات و حتی سیر کردن، سیراب کردن و شفا دادن را نیز کار خدا می داند. در نگاه او، آب، غذا، و دارو وسیله است و نمی تواند مستقلا منشا اثر باشد.