حب الحسین

* در زیارت عاشورا می خوانیم و أسئله أن یُبلّغنی المَقامَ المحمود لکُم عندالله شما مقام محمود اهل بیت علیهم السلام را برای خودت از خداوند طلب می کنی و این یک مقام بسیار بلند است. باید به آن توجه ویژه داشت. خداوند در قرآن به پیامبرش می فرماید: وَمِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَک عَسَی أَنْ یبْعَثَک رَبُّک مَقَامًا مَحْمُودًا، اگر خواستار نجات هستی، به زیارت امام حسین علیه السلام برو، تا خدا را ملاقات کنی و چشم دلت روشن شود؛ من زار الحسین(ع) عارفا بحقه کان کمن زار الله فی عرشه... کسى که قبر حسین بن علی (ع) را زیارت کند در حالى که به حق آن حضرت معرفت و آگاهی داشته باشد مانند کسى است که خدا را در عرش او زیارت نموده است.^*

*آیت الله کمیلی خراسانی

 

* وقتی در میانه های عمرش کسی پیدا شد که حاضر بود علوم غریبه و علم کیمیای خود را به وی ارزانی دارد، آن را گرفت و به آب انداخت! فرمود کیمیا را در آب انداختم و رو به سوی گنبد حضرت سیدالشهدا(ع) عرض کردم کیمیا درد مرا دوا نمی کند. جعفر، کیمیای محبت شما اهل بیت(ع) را می خواهد...

و می فرمود نام امام حسین(ع) محک ایمان است.... ما حقیقت ایمان را در محبت و معرفت به حضرت سیدالشهدا یافته ایم.... نور سیدالشهدا بر هر دلی که بتابد، حیات و نشاط دیگری پیدا می کند.... سال ها در اشتیاق حضرت سیدالشهدا سوختیم و گریه کردیم تا سرانجام ما را از ما گرفتند و راحت مان کردند.... ما بدون گریه بر سیدالشهدا نمی توانیم زنده بمانیم؛ خدا می داند.... گریستن از سر شوق و معرفت برای سیدالشهدا موجب طهارت و معرفت باطن می شود... گریه کردن برای سیدالشهدا به سالک محب، آبرو می بخشد.^*

*مرحوم شیخ جعفر آقا مجتهدی تبریزی(ره)

 

* محال است انسانی به جز از راه سیدالشهدا علیه السلام  به مقام توحید برسد. سریان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیدالشهدا است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم اباالفضل العباس علیه السلام است. می فرمود اگر من به جایی رسیده باشم، از دو چیز است: قرآن کریم و زیارت حضرت سیدالشهدا علیه السلام...

حضرت آیت الله سید علی قاضی طباطبایی(ره)

 

+ مولایم نوشتن برای شما که قتیل العبراتی و اسیرالکربات و غریب الغربا و ثارالله و حجة الله و خامس آل کسا و نور چشم رسول خدا و پسر علی و فاطمه سلام الله علیهم، سخت بود. باید ذوب باشی در عشق حسین...عهد بستن و شکستن در مرام عاشوراییان نیست و من هر عاشورا عهد می­ بندم و ... می­ گویند حتی امید داشتی به بازگشت عمرسعد؛ طبیبٌ دوّارٌ بطبهِ...

مرا ببخش، مرا چون که خوب می­دانم             که توبه کردم و آدم نمی­ شوم هرگز